Nagalmtijd

De gewenste nagalmtijd in een ruimte is afhankelijk van de functie van die ruimte. Luister je naar (live-) muziek of werk je in een kantoor? Dat maakt veel verschil.

In een concertzaal wil je achterin de zaal, even goed kunnen genieten van de muziek als vooraan. Een langere nagalmtijd is dan wenselijk. Maar in een kantoor wil je met name de spraak optimaliseren en dan is een kortere nagalmtijd wenselijk.

Er zijn 2 methoden om nagalm te meten.

Ten eerste kan dat door middel van wiskundige formules. De meest gebruikte is de formule van Sabine. Een natuurkundige berekening dus.

Ten tweede door middel van een meting m.b.v. apparatuur. Het komt hierop neer dat je een geluid (een ruis, een klap of een schot) in een ruimte produceert, waarna de apparatuur meet hoe lang het duurt voordat het voortgebrachte geluid met 60 dB is gezakt, nadat de bron van het geluid is uitgeschakeld.

Voor het hanteren van deze formule heb je diverse variabelen nodig. Je moet bijvoorbeeld de materialen en bijbehorende absorptiewaardes weten van alle wanden (dus ook van de vloer en het plafond). Je kunt op diverse plaatsen op internet meer informatie vinden over deze formule. Nadeel is dat dit een behoorlijk theoretische benadering is en dat je van alle oppervlaktes de precieze afmeting en absorptiewaarde moet weten.

Er zijn diverse meetinstrumenten om nagalm te meten. Het komt hierop neer dat je een geluid (een ruis, een klap of een schot) in een ruimte produceert, waarna de apparatuur meet hoe lang het duurt voordat het voortgebrachte geluid met 60 dB is gezakt, nadat de bron van het geluid is uitgeschakeld. Voor een